عوارض بلیچینگ دندان نسبت به سایر روش های دندانپزشکی زیبایی مثل جراحی لثه یا کاشت ایمپلنت چندان جدی نیست. امروزه، با روشهای متفاوتی می توان دندانها را سفید کرد یکی از این روش ها در سفید کردن دندان ها بلیچینگ می باشد.
همانطور که میدانید با افزایش سن و با گذشت زمان، رنگ دندان ها تغییر می کند و این تغییر رنگ به دلیل نفوذ رنگدانه ها به ساختار استخوانی شکل مینا و تغییر مواد معدنی عاج انجام می پذیرد. البته باید گفت که بسیاری از افراد نیز به دلایل مادرزادی دارای دندانهای بدرنگ هستند. بلیچینگ با لیزر یکی از روش هایی است که به این بیماران کمک میکند دندان های سفیدتر و درخشان تری داشته باشند. آیا بلیچینگ دندان عارضه ای هم دارد؟ در این مطلب به بررسی عوارض بلیچینگ دندان پرداخته ایم.
جهت انجام بلیچینگ دندان به بهترین متخصص ایمپلنت و دیگر امور مربوط به دهان و دندان مراجعه بفرمایید.
در روش بلیچینگ مواد شیمیایی به درون مینای دندان نفوذ میکنند و رنگدانه های رسوب کرده در بین هرمهای مینایی را اکسید می کنند. این مواد شیمیایی در واقع پراکسید هیدروژن است که به داخل ساختار کریستالی مینا نفوذ می کند و با گذشت زمان نفوذ مواد اکسید کننده بلیچینگ به داخل عاج دندان که در لایه زیرین مینا قرار دارد نیز صورت گرفته و رنگ آن روشن تر می شود.
عوارض بلیچینگ دندان چه هستند؟ این مواد شیمیایی می توانند عوارض جانبی زیادی مانند تحریک لثه، حساسیت دندان ها و آسیب رساندن به مینای دندان را نیز ایجاد کنند. از آنجایی بسیاری از مواد سفید کننده دندان بدون نسخه دندانپزشک نیز به فروش میرسند، افرادی که دندان هایشان زرد شده وسوسه می شوند تا بدون درک درست عوارض و خطرات، این محصولات را خریداری کرده و استفاده کنند.
به همین علت توصیه می شود بلیچینگ دندان فقط توسط دندانپزشک متخصص زیبایی انجام بگیرد چون در صورتی که از مواد بلیچینگ، استفاده نادرست شود ممکن است مینای دندان از بین برود که این آسیب می تواند دائمی و غیر قابل برگشت باشد.
ضمنا بلیچینگ دندان برای همه افراد توصیه نمی شود پس بهتر است ابتدا با دندانپزشک مشورت شود تا نتایج درمانی خوبی نیز حاصل شود.
یکی از عوارض شایع بلیچینگ دندان تحریک بافت نرم لثه می باشد که به عنوان سوختگی شیمیایی نیز شناخته می شود که ممکن است به علت قرار گرفتن بافت لثه در معرض مواد سفید کننده باشد.
لثه ها پس از تماس با این مواد بلافاصله کاملاً سفید می شوند مخصوصاً اگر در معرض مواد حرفه ای در مطب دندانپزشک باشند البته پس از قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی موجود در سفید کننده ها، رنگ بافت به حالت طبیعی خود باز میگردد و حای نگرانی نیست.
التهاب یا قرمزی مناطقی از لثه که تحت تماس با محلول های سفید کننده قرار داشتند نیز یکی از عوارض جانبی بلیچینگ است که جای نگرانی ندارد و طی چند ساعت لثه ها به حالت طبیعی برمی گردند.
حساس شدن دندان ها پس از استفاده از مواد شیمیایی یکی از عوارض رایج بلیچینگ دندان است. ممکن است بیمار طی فرایند بلیچینگ یا سفید کردن دندان ها و یا بعد از درمان احساس کند دندانهایش حساس شدند که این حساسیت می تواند به دلیل قرار گرفتن لایه عاج دندان در معرض مواد سفید کننده باشد.
درصورتیکه که دندان های بیمار حساس شوند ممکن است هنگام مصرف نوشیدنی های سرد یا گرم احساس درد داشته باشد پس بهتر است بیمار در مورد این مسئله با دندان پزشک خود مشورت کنند تا دندانپزشک از برندهای دیگر با غلظت های متفاوتی استفاده کند و میزان حساسیت دندان های بیمار را به حداقل برساند.
ممکن است نتایج به دست آمده از بلیچینگ دندان نسبت به رنگ اولیه دندان آن چیزی نباشد که بیمار انتظار آن را داشت.
اگر دندان های بیمار دچار تغییر رنگ شدید یا لکههای تیره باشند ممکن است پس از انجام بلیچینگ دندان، تغییری در رنگ دندان خود مشاهده نکند که در این شرایط متخصص به او توصیه خواهد کرد تا از روشهای دیگری مثل لمینت دندان یا کامپوزیت دندان استفاده کند تا بتواند دندانهای خود را با سایه رنگی که دوست دارد، مشاهده کند.
همچنین اگر دندان های بیمار بیش از حد سفید شود ممکن است تناسب خوبی با چهره نداشته باشد که در این شرایط چون نتایج بلیچینگ دندان دائمی نیست و حدود شش ماه بعد از بلیچینگ دندان ها مجدداً به رنگ طبیعی خود برخواهند گشت، پس از مدتی این مشکل نیز برطرف خواهند شد.
لازم به ذکر است که اگر بیمار دارای ونیرهای دندان یا تاج دندان باشد مواد سفید کننده بلیچینگ بر روی سفید کردن آنها تاثیر گذار نخواهد بود.
مواد بلیچینگ دندان که بدون نسخه در داروخانه ها به فروش می رسند مانند ژل های سفید کننده ، به بلیچینگ خانگی مشهور شدهاند و معمولاً حاوی غلظت کمتری از پراکسید هیدروژن نسبت به موادی هستند که دندانپزشکان در مطب استفاده میکند.به همین علت عوارض جانبی کمتری نیز در آنها مشاهده می شود.
محصولات بلیچینگ دندان که توسط دندانپزشکان برای درمان های داخل مطب استفاده می شود، غلظت پراکسید بالاتر از ۴۰ درصد دارند که این روش های درمانی باید به خوبی کنترل شوند و تنها در مطب توسط یک دندانپزشک با مهارت و با تجربه استفاده شود تا عوارض آن نیز به حداقل برسد.