روش کاشت ایمپلنت دندان در حال حاضر از نظر استحکام و زیبایی بهترین روش جایگزینی دندان های از دست رفته می باشد. در روش کاشت ایمپلنت، انواع مختلف ایمپلنت دندان داریم. در این روش در حالت کلی به این صورت است که بجای ریشه دندان یک پایه فلزی درون استخوان فک گذاشته می شود، و تاج سرامیکی هم روی این پایه فلزی از طریق اتصال دهنده به نام اباتمنت متصل می شود. و چیزی شبیه دندان طبیعی می شود.
ایمپلنت ها با توجه به اینکه امکان استفاده سال های متمادی را فراهم می نمایند و مشکلی در بلع، حرف زدن ایجاد نمی کنند، مورد توجه قرار می گیرند.
بر حسب شرایط سلامت استخوان فک و نیاز فرد ممکن است از روشهای درمانی دیگری به عنوان جایگزین روشهای مرسوم استفاده شود
ایمپلنت ها بر اسال جنس موارد بکار رفته، شکل، اندازه و مراحل کاشت و جایگاه آنها در استخوان فک به انواع مختلف تقسیم بندی می شوند.
ایمپلنت ها با توجه به نوع مواد پایه فیکسچر آنها به جنس های مختلف تقسیم بندی می شوند.
ایمپلنت دارای جنس تیتانیوم
فلز آلیاژ تیتانیوم که با بدن انسان سازگار است و در استخوان فک کاشته می شود و در آن ناحیه استخوان سازی صورت می گیرد، و با استخوان فک جوش می خورد.
ایمپلنت دارای جنس زیرکونیا
زیرکونیا یا دی اکسید زیرکونیوم بصورت یک پایه سرامیکی می باشد که با بدن انسان سازگاری دارد و در اسخوان فک کاشته می شود، دلیل استفاده زیرکونیا بجای تیتانیوم جنبه زیبایی بیشتر آن است.
ایمپلنت معمولی اصولاً به صورت دو تکه جداگانهی پایه ایمپلنت و اباتمنت هستند که با پیچ به هم متصل می شوند و دارای قطری در حدود 3.25 تا 5 میلیمتر هستند. اما مینی ایمپلنت دندان طراحی یک پارچه دارد و قطر ابعاد آن حدوداً 1.8 تا 3.3 میلی متر است.
مینی ایمپلنت ها دارای قطر کمتری هستند و برای جایگزینی فضاهای کوچکتر مثلاً دندانهای پیشین کوچک جلویی مناسب می باشند. علاوه بر این مینی ایمپلنتها همچنین برای حمایت و فیکس کردن دندانهای مصنوعی گزینه مناسبی هستند.
البته در مورد مینی ایمپلنت باید به یک نکته توجه داشته باشید. مینی ایمپلنتها همانطور که از نامشان پیداست کوچکتر از ایمپلنت معمولی هستند. این یعنی آن که مینی ایمپلنت سطح کمتری برای جوش خوردن با بافت استخوان فک در اختیار دارد.
همچنین ایمپلنت های مینی کاشت آنها به جراحی کمتری نیاز دارد.
از پزکاربردترین استفاده مینی ایمپلنتها، ثابت نگه داشتن دندان مصنوعی فک پایین می باشد.
این ایمپلنت ها از انواع مینی کوچکتر می باشند و کاربرد بسیار کمی دارد و تنها زمانی استفاده می شوند که فاصله بین دندان ها بسیار کم باشد.
ایمپلنت ها در این وضعیت بر حسب موقعیت، روش و شکل تقسیم بندی می شوند. این نوع ایمپلنت می تواند یک مرحله یا دو مرحله ای باشد.
در این نوع کاشت ایمپلنت بر روی استخوان فک داربست فلزی قرار می گیرد. در کاشت پریواستیل پایه ایمپلنت به جای قرار گرفتن در داخل استخوان، بر روی استخوان فک و زیر لثه قرار داده می شود که مقداری از آن را بیرون از بافت لثه قرار می گیرد تا بتواند دندان را در جای خود ثابت نگه دارد.
این روش بخصوص برای افرادی که استخوان فک آنان سالم و یا محکم نباشد (ارتفاع استخوانی ناکافی) و یا امکان پیوند استخوانی برای آنان میسر نیست، بسیار انتخاب مناسبی است.
این نوع ایمپلنت در غالب موارد برای جراحیهای تک مرحلهای مورد استفاده قرار می گیرد. این جایگزینی دندان بهتر است تحت نظر بهترین متخصص ایمپلنت انجام پذیرد.
ایمپلنت های اندواستیل از انواع ایمپلنت های دو مرحله ای می باشند. این روش جزء پرکاربردترین کاشت ایمپلنت می باشد. در این روش نیز از جراحی کمک گرفته می شود.
ایمپلنت در داخل استخوان جای گذاری و به جای دندان مصنوعی یا بریج وارد عمل می شود. انواع ایمپلنت رزوه دار، صاف و تیغه دار و استوانه ای در این دسته قرار می گیرند.
چنانچه فرد، استخوان فک سالم یا کافی برای کاشت ایمپلنت نداشته باشد، روشهای مختلفی جهت تقویت بافت استخوانی وجود دارد:
تقویت استخوان (Bone augmentation): در این روش از مواد افزودنی استخوانی و فاکتورهای رشد برای تقویت استخوان استفاده میشود.
لیفت سینوس (Sinus lift): در این روش با افزودن استخوان در زیر سینوس به تقویت استخوانها در قسمت انتهایی فک بالا پرداخته میشود.
تقویت خط راس (Ridge expansion): چنانچه فک برای کاشت ایمپلنت به اندازه کافی پهن نباشد، با استفاده از پیوند استخوان میتوان آن را تقویت کرد.
ایمپلنت یک مرحله ای نیز یکی از انواع مختلف ایمپلنت دندان است و برای این روش نیز از قطعه ای بلند استفاده می شود. این قطعه در زمان تعبیه از لثه بیرون زدگی دارد. بعد از جای گذاری و جوش خوردن، می توان قسمت تاج و بخش میانی اتصال را بدون نیاز به جراحی بر روی آن مستقر نمود.
بسیار شبیه به ایمپلنت دو مرحله ای می باشد و اباتمنت و ایمپلنت در همان جراحی ابتدایی تعبیه می گردند. عیب بزرگ این روش این است که ایمپلنت را در برابر فشار و نیرو ضعیف می سازد. بنابراین باید این عمل به شکل محتاطانه انجام گیرد که در جوش خوردن پایه به فک مشکلی ایجاد نشود.
این نوع از ایمپلنت ها نیز به انواع ایمپلنت پریوستئال، نوع فرورونده و ایمپلنت با قالب راموس دسته بندی می گردند.
از شایع ترین روش های کاشت دندان است که در این روش از یک استوانه یا پیچ برای قرار گیری در استخوان های فک استفاده می گردد. این پیچ از نظر ارتفاع و عرض با یکدیگر تفاوت دارند. بر روی هر ایمپلنت می توان یک یا چند دندان را مستقر نمود.
این نوع ایمپلنت دارای قالب فلزی می باشد. در زیر لثه تعبیه شده و در استخوان فک ثابت می شوند. از این قالب فلزی برای نگه داشتن دندان استفاده می شود. این روش برای آن هایی که دچار مشکل کوتاهی ارتفاع استخوان برای گذاشتن دندان مصنوعی هستند، کاربرد دارد.
کاشت ایمپلنت دارای چارچوب راموس را در صورتی کاربرد دارد که استخوان فک پایین برای استفاده از ایمپلنت دندان بسیار نازک باشد. این مدل دارای چارچوب راموس در گوشه عقب استخوان فک در دهان (یعنی نزدیک دندان های عقل) و نزدیک چانه قرار می گیرد. هنگامی که در محل مناسب قرار گرفت و بافت اطراف آن ترمیم شد، یک میله فلزی نازک در اطراف بالای لثه قابل رویت خواهد بود. دندان های مصنوعی در ادامه به صورتی ساخته می شوند که متناسب با این میله باشند. این نوع همچنین می توانند فک ضعیف را تثبیت کرده و از ایجاد شکستگی در آن جلوگیری نمایند.
ایمپلنتهای دندانی بر اساس نوع و شکل دسته بندی می شوند و باید توجه داشته باشید که مدلهای بسیار زیادی از ایمپلنت وجود دارد؛ در ادامه انواع مختلف ایمپلنت دندان را به شما عزیزان معرفی کرده.
– متصل کننده ها شکل شش ضعلی (هگزاگونال) دارند و به صورت سوراخی در سر ایمپلنت هستند که دندانپزشک اباتمنت یا ترمیم را در آن پیچ می کند و از آن در انواع مختلف ایمپلنت دندان استفاده میشود.
– متصل کننده شش ضلعی شکل، در راس سر ایمپلنت قرار دارد.
-متصل کننده هشت ضعلی شکل (اکتاگونال) به شکل سوراخی در سر ایمپلنت دندانی است که دندانپزشک اباتمنت یا ترمیم را در آن پیچ می کند.
در صورتی که تراکم استخوان فک کافی بوده و از نظر سلامتی فک و دندان ها مشکلی نباشد میتوان از ایمپلنت فوری در همان روز استفاده کرد. بهترین زمان گذاشتن پایه ایمپلنت در ایمپلنت فوری بعد از کشیدن دندان می باشد.
با استفاده از ایمپلنت فوری شما قادر هستید خیلی سریع مراحل کاشت ایمپلنت را پشت سر بگذارید و صاحب یک سری دندان جدید و سالم شوید. ایمپلنت فوری دندانی به گونهای است که بیمار مدت کوتاهی پس از انجام عمل جراحی قادر است از آن استفاده کند.
در واقع در کاشت ایمپلنت معمولی، پس از انجام عمل جراحی، محل کاشت دست نخورده باقی میماند. با این کار مدتی به بافتهای آسیب دیده زمان داده میشود تا خود را ترمیم کنند. همچنین در این زمان رابط ایمپلنت هم با بافتهای استخوانی اطرافش جوش میخورد و یکپارچه میشود.
در ایمپلنت فوری هم شرایط به همین صورت است. در ایمپلنت فوری هم باید به بافتها زمان کافی برای بهبود و همچنین یکپارچه شدن با ایمپلنت داده شود.
در عوض این روش تنها در شرایطی استفاده میشود که دندانپزشک مطمئن باشد فشار زیادی بر روی ایمپلنت قرار نیست وارد شود.
بعضی مواقع برای جنبه زیبایی و زمانی که روی ایمپلنت فشار کم است تاجی موقت روی پایه ایمپلنت قرار می گیرد و پس از جوش خوردن کامل پایه ایمپلنت با استخوان فک تاج دائمی قرار داده می شود.
در ایمپلنت فوری به دلیل کوتاه شدن دوره درمان و کم شدن تعداد جراحی ها و کم شدن هزینه بیمار امروزه جز پر طرفدارترین روش های درمان می باشد.
بیمارانی که تعدادی یا همه دندانهای خود را از دست دادهاند، کاشت ایمپلنت بهترین روش برای دندان از دست رفته است. ایمپلنتهایی که توسط دندان مصنوعی پشتیبانی میشوند، یک ظاهر طبیعی مناسب را به نمایش میگذارد. برای این نوع جایگزینی از روش ایمپلنت دندانی all on four آشنا میشوید.
این روش نشاندهندهی پیشرفت هیجانانگیز در حوزهی دندانپزشکی ایمپلنت میباشد.
در این روش از ابزارهای تشخیصی مخصوص استفاده می شود، تاموقعیت 4 ایمپلنت به درستی تعیین شود و یک حمایت فوق العاده از طریق denture برقرار می شود.
وقتی یکدندان کشیده میشود یا ازدستداده میشود، بافت استخوانی اطراف دندان ازدسترفته شروع به تحلیل میکند یا کوچک میشود، اگر یک بیمار بازسازی آن دندان را به تاخیر بیندازد، ممکن است آن شخص برای اینکه درمان رایج ایمپلنت را انجام دهد نیاز به پیوند استخوان داشته باشد با اینحال بسیاری از بیمارانی که درجاتی از تحلیل استخوان را تجربه کردهاند کاندیدای این روش هستند،.
بهوسیله ایجاد یک زاویه کوچک در فک و قرار دادن ایمپلنت در آن روش all on 4 باعث میشود از بافت استخوانی فرد بهطور کامل جهت جانشینی آن استفاده شود و مشکلی به وجود نخواهد آمد. در این روش به چهار ایمپلنت در هر فک احتیاج دارد، ایمپلنت دندان عقب با زاویه 30-45 درجه قرار میگیرد، زیرا بتوان رابط ایمپلنت بلندتری برای استحکام بیشتر قرار داد، از مزایای این روش میتوان کاهش چشمگیر هزینههای بیماران و کاهش زمان تحویل پروتز را میتوان نام برد.
ایمپلنت دندان براساس اندازه به چند دسته تقسیم می شود؟
ایمپلنت دندان که نوعی روکش زیبا و مستحکم است از نظر اندازه به سه دسته ایمپلنت دندان معمولی، مینی ایمپلنت دندان و میکرو ایمپلنت دندان تقسیم بندی می شود.
ایمپلنت پریوستیال به چه صورت انجم می شود؟
این نوع ایمپلنت دارای قالب فلزی می باشد. در زیر لثه تعبیه شده و در استخوان فک ثابت می شوند. از این قالب فلزی برای نگه داشتن دندان استفاده می شود. این روش برای آن هایی که دچار مشکل کوتاهی ارتفاع استخوان برای گذاشتن دندان مصنوعی هستند، کاربرد دارد.
چه موادی در ایمپلنت دندان به کار رفته است؟
ایمپلنت ها با توجه به نوع مواد پایه فیکسچر آنها به جنس های مختلفی اعمم از ایمپلنت دارای جنس تیتانیوم و ایمپلنت دارای جنس زیرکونیا تقسیم بندی می شوند.